Clubs hebben vaak de mond vol van ‘het Fergusonmodel’ , ‘Continuïteit waarborgen’, ‘Vertrouwen geven aan een trainer’ en meer van dat soort termen. Alles om aan te geven dat ze de hoofdtrainer voor een langdurige periode willen houden. Maar in de praktijk blijken dat slechts mooie woorden. Om verschillende redenen werken coaches vaak korter bij een club dan vooraf gehoopt.

Eredivisietrainers houden het bij lange na niet zo lang vol als Arsène Wenger of Alex Ferguson

Langere dienstverbanden met trainers lijkt een mooi streven. Hoe langer een trainer kan zitten, des te consistenter het beleid, is de theorie. Dat zou op meerdere terreinen een gunstig effect kunnen hebben en problemen voorkomen. Denk bijvoorbeeld aan dure aankopen die na een wisseling misschien op de bank komen te zitten, aanstormende talenten die op een zijspoor komen, het afkopen van trainerscontracten voor de gehele technische staf en de zogeheten wisselkosten. Dat wil zeggen; spelers, assistenten of dokters die ingevlogen worden, omdat de nieuwe hoofdtrainer daar ‘vroeger zo lekker mee gewerkt’ heeft. Je zou verwachten dat elke club in de Eredivisie daarom met langdurige dienstverbanden werkt.

De geschiedenis leert ons echter dat een contract van 2 jaar van ontzettend veel vertrouwen getuigt en een contract van 3 jaar kinderlijk naïef is. Een hoofdtrainer zit in de Eredivisie namelijk gemiddeld slechts 1 jaar, 11 maanden en 1,5 dag op zijn plek. Het verschil tussen de clubs is aanzienlijk. Willem II scoort ronduit laag door hoofdtrainers gemiddeld slechts 1 jaar en een kleine 4 maanden aan het werk te hebben. FC Twente daarentegen heeft veel meer geduld, je mag daar als trainer 2 jaar en een ruime 7 maanden laten zien wat je in huis hebt. Als club ben je blijkbaar spekkoper als je die ene trainer hebt gevonden waar je zelf 2 jaar tevreden over bent en die in de tussentijd niet  besluit op te stappen of weggekocht wordt.

We hebben even op een rijtje gezet hoelang clubs gemiddeld met één trainer doen en hoelang de huidige coach al in dienst is: